dinsdag 11 oktober 2011

Vrijdag 7 oktober Lerende individuen, Lerende organisaties

Bij aanvang van het college werden de groepen ingedeeld op de CoP van thema teamontwikkeling zoals er op KF (Knowledge Forum) de afgelopen maand kennis is gecreeërd. Naar aanleiding van deze maand 'oefenen' met kenniscreatie hebben we het volgende op een flap genoteerd:
1. Wat het resultaat was van deze CoP
2. Hoe het proces verlopen is
3. En wat zegt dit over de samenwerking op KF

Gedurende het doornemen van deze flappen werd het mij duidelijk dat we na deze dag weer opnieuw een CoP gaan samenstellen op grond van een gezamenlijke communityvraag. Dus er komt een einde van de samenwerking met Serge, Renate, Elske, Simone en Manfred, althans voor nu.
In de avond zijn deze nieuwe CoP's samengesteld, later meer hierover.

Weggeman 2007

Naar aanleiding van een PPT heeft Hennie in de morgen een college gegeven waar de volgende items indruk op mij hebben gemaakt of althans die mij aan het denken zetten. Ik leg daarbij ook de relatie met het gastcollege van Peter de Boer op vrijdagmiddag.
Bovenstaand grafiekje is een logisch plaatje, de docent als professional presteert het beste in de flow, de vraag is natuurlijk hoe kom je in die flow en hoe blijf je daar. Een kenmerk van een professional is dat hij of zij niet routinematig aan de slag gaat en blijft. Later op de dag bij de lezing van Peter de Boer kwam dit fenomeen; routine matig werken ook langs in zijn betoog over Professionaliseren, teamleren en leiderschap. Peter de Boer gaf aan dat 95%  van het werk uit routines bestaat. En dat als je gaat vernieuwen dan vraag je van jezelf om of een nieuwe routine aan te leren of om er één af te leren.
Is dat de keuze of zoals Hennie stelt nav de literatuur van Weggeman (2007) en Smetsers (2007) over kenmerken van een professional:

Innoverend of langzamerhand routinematig werkend

Ik heb bovenstaande op mijn eigen werksituatie losgelaten en ik dacht nou als er 1 niet op routine werkt dan ben ik dat wel. Niets is minder waar. Dezelfde middag heb ik in een rustig moment gebeld met een praktijkopleider van een student van mij. Ik wilde overleggen want het gaat niet goed met die meid op stage, las ik in mijn werkmail. Maar in dat verpleeghuis is de praktijkopleider niet verantwoordelijk voor het wel en wee van de studenten maar is wel verantwoordelijk voor het functioneren van de werkbegeleiders. Dus die moest ik dan ook bellen.  Ik was verbaasd en sputterde tegen maar nee ik had de verkeerde aan de lijn. Toen het gesprek was beeindigd dacht ik nou het moet niet gekker worden, ik doe altijd zaken met de praktijkopleider.
Echter later die dag viel het kwartje......wie denkt hier nu in routines??

Trouwens nog een routine die ik los moet laten: ten alle tijden mijn werkmail checken!!

Afsluitend aan deze ochtend waarin Hennie aan de hand van allerlei theorieen het leren van de professional centraal stelde wil ik nog 1 uitspraak noteren die mijns inziens raakvlakken heeft met bovenstaande:
In het boek Leren van Innoveren (Miedema en Stam 2010) wordt gesproken over succesfactoren bij innoveren. Een succesfactor is dat docenten oude opvattingen mee kunnen nemen naar de nieuwe situatie. En door mij vertaald; een routine is niet per definitie slecht maar moet wel in een nieuwe situatie in een andere jas passen.

Het college van Peter de Boer, lector keuzeprocessen aan het ROC West-Brabant, was een inspirerend college. Ik werd met name wakker geschud bij het verhaal over de verwaarloosde school (organisatie). Een school zonder leiding alwaar het team bezig is met survivallen en het toepassen van allerelei copingsmechanismen. Een team wat zich niet laat ringeloren en met de hakken in het zand gaat, een team waar geen vat op te krijgen is.
Een situatie die in geen manier te vergelijken is met een zelfsturend team, want daar is wel leiding met als belangrijke taak: ondersteuning geven aan het team.
Terugkijkend op mijn loopbaan denk ik dat ik eenmaal lid ben geweest van een verwaarloosd team op retour, met andere woorden ik pakte er nog een staartje van mee. Het verhaal van Peter de Boer over verwaarloosde organisaties heeft die ervaring in een ander daglicht gezet, het was voor leden van dat team een survival of the fittest!


Geen opmerkingen:

Een reactie posten