Toeval of asynchrone wederkerigheid?

Jaren geleden vlak voor de kerstvakantie werd uit de fietsenkelder bij het werk mijn fiets gestolen. Ik baalde enorm vooral omdat de fiets naar mijn wensen was verfraaid met dure knalgele fietstassen. Enkele dagen later in de kerstvakantie reed ik in de auto naar huis en vlakbij mijn woonplaats zag ik een attaché koffer openliggen, half op de weg half in de berm. Ik stopte en heb de koffer mee naar huis genomen. Het was duidelijk dat de koffer met geweld was geopend en er zat nog van alles in. Aan de hand van aantekeningen vond ik een e-mailadres. Het bleek van een iemand te zijn die bij de gemeente werkt in het dorp verderop. Ik heb de persoon gemaild en het verhaal over de koffer beschreven. De volgende dag werd ik gebeld door een man, de eigenaar van de koffer. Hij vertelde dat de koffer uit zijn auto was gestolen en hij vroeg of hij de koffer gelijk kon ophalen. Dezelfde middag stond er op de stoep de man met een bos bloemen. Hij kon zijn geluk niet op!

Twee dagen later vierden we de verjaardag van mijn oudste zoon met familie en vrienden. Een neef werd bij binnenkomst gebeld op zijn mobiel en ik hoorde hem zeggen; 'Gele fietstassen? Nee die heb ik niet'. Ik vroeg hem mij de telefoon te geven. Aan de andere kant hoorde ik een vrouw vertellen over het vinden van twee gele fietstassen in de bosjes bij haar in de buurt (vlakbij mijn werk). Ik vertelde haar dat mijn fiets met gele fietstassen was gestolen, ik noemde het merk van de fietstassen, welke zij kon bevestigen. In een van die tassen zat een papiertje met het telefoonnummer van die neef en dat heeft zij gebeld. Je begrijpt op welke stoep ik de volgende dag stond, met een bos bloemen. Ik kon mijn geluk niet op!

Tot nu toe heb ik dit verhaal altijd afgedaan als een toevalstreffer en; 'Wie goed doet, goed ontmoet'. Nu ik meer lees over het fenomeen asynchrone wederkerigheid weet ik het zo net nog niet. Wat is asynchrone wederkerigheid precies?

Het gegeven dat wanneer je iets weggeeft je dit altijd ergens weer terugkrijgt. Misschien niet synchroon van de persoon waaraan je iets hebt gegeven, maar in ieder geval van iemand binnen jouw waardenetwerk. (Mindz/Society3.0)

Tja het teruggeven van de attaché koffer en het terugkrijgen van mijn fietstassen is geen vorm van asynchrone wederkerigheid. Ik geef iets terug wat niet van mij is en het één heeft niks met het andere te maken. Het is toeval en een mooi verhaal!

Bij asynchrone wederkerigheid investeer je in een contact of in een dienst zonder de intentie te hebben iets terug te krijgen. Ik denk aan jonge ondernemers die bij elkaar in oude fabriekshallen zitten en die elkaar hun diensten aanbieden. Zo kan de jonge fotograaf aankloppen bij de webdesigner voor hulp bij het maken van een website voor zijn bedrijf en de webdesigner kan opdrachten krijgen doordat die website van de fotograaf zo goed bezocht wordt.
Ik denk aan early adopters, de mensen die in een organisatie (onderwijs) voor de troepen uitlopen, grenzen verleggen door bijvoorbeeld nieuwe onderwijsmethoden uit te voeren. Mensen die ervaringen over het toepassen van nieuwe social media in het onderwijs delen met de collega's. Maar ook de mensen die hun nek uitsteken en bijvoorbeeld de wijze waarop in het Nederland onderwijs getoetst aan de kaak stellen. Wie kent ze niet?
Wat is voor hen de wederkerigheid? Hoe krijgen zij iets terug? Waarschijnlijk is het niet iets fysieks, maar bijvoorbeeld aandacht voor het verhaal, complimenten van collega's en anderen of de uitnodiging ergens te komen spreken of een workshop te geven.
Asynchrone wederkerigheid wat een mooi fenomeen, investeren in de ander zonder dat de ander iets terug hoeft te doen. Wie kan dat nou niet?