Implementing peer tutoring in a graduate medical education programme.
De verslaglegging van het onderzoek is geplaatst in The Clinical Teacher 2010: 7: 83-89.
De peer tutoring vond plaats in een skills lab, dit betekent dat de vierde jaars senior tutors eerste jaars studenten (tutees) les gaven over vaardigheden zoals het luisteren naar de longen met een stethoscoop. Deze lessen vonden plaats onder de supervisie van een bevoegd docent. Middels feedback formulieren is data verzameld waarbij 6 van de 7 senior tutors een feedback formulier heeft ingeleverd en 24 van de 42 tutees. Het is geen grootschalig onderzoek geweest.
De situatie is niet geheel exemplarisch voor de situatie waarbij ik peer tutoring wil inzetten (MBO niveau) echter enkele uitkomsten zijn zeker bruikbaar. Eerst geef ik een samenvatting van het artikel.
Peer tutoring is een vorm van onderwijs in de gezondheidszorg welke meer dan 30 jaar uitgevoerd wordt, het is geen nieuw fenomeen. Het gaat hier om de zogenaamde peer teaching and learning approach waarbij de student zowel de rol van tutor, tutee als patiënt aanneemt.
Stenberg (1985) geef aan dat o.a. de volgende meta-cognities een rol spelen gedurende peer tutoring:
-plannen, -monitoring en evalueren en dat declaratieve-, procedurele- en conditionele kennis opgedaan wordt.
Bovendien is vastgesteld dat peer tutoring een positief effect heeft op de persoonlijke en professionele ontwikkeling van studenten en ook een sociaal en economisch voordeel oplevert, eerste jaars studenten durven meer vragen te stellen aan hun senior tutors.
Verder is het eenvoudiger en kostenbesparend om senior tutors te werven dan druk bezette medici. En het is een plus voor de carrière, de student kan namelijk onderwijs-ervaring inzetten in begeleiding van toekomstig collegae en stagiaires.
Aan de andere kant geeft de auteurs aan dat er wel een gap is in de literatuur over bijvoorbeeld de effecten van het inzetten van senior tutors bij vaardigheidsexamens in de skills labs. Wel wordt één voorbeeld van een studie genoemd waarbij is aangetoond dat de tutee evengoed scoorde in vaardigheidsexamens na PAL (peer-assisted learning) dan zonder PAL.
Waar het wel aan ontbreekt zijn onderzoeken waarbij wordt aangetoond hoe de senior tutors het beste getraind kunnen worden voor peer tutoring.
Daar wordt in dit onderzoek over gerapporteerd, mede ontstaan vanuit de frustratie van senior tutors die aangeven dat het vervelend is dat er geen standaard is in het aanleren van vaardigheden. Met andere woorden elke senior tutor doet het op een eigen manier.
Op The School of Medicine in Cork heeft men de volgende principes aan de senior tutors onderwezen:
1. Peyton's four-step approach to teaching skills (een methode van volledige demonstratie van de tutor naar een volledig uitvoeren van de vaardigheid door de student)
2. Pendleton's rules for giving feedback (een feedback-methode die uitgaat van feiten)
En aan de hand van de volgende methode heeft de training plaatsgevonden:
3. Three-step training of peer tutors
1: Eén student is de docent
2: Eén student is de student
3: Eén student is de observant
In een training van drie uur zijn de senior tutors onderwezen over bovenstaande methoden.
Een maand later vond op de volgende wijze de peer tutoring plaats:
Eerst kregen beide groepen (senior tutors en tutees) een demonstratie van een professioneel docent hoe de vaardigheid plaats moet vinden (elke student heeft zich theoretisch voor kunnen bereiden op de vaardigheid).
Daarna ging één senior tutor in een groep van 6 tutees aan de slag. En deze groepen werden ook weer geobserveerd door een professioneel docent. Hierna vond de toets plaats van de vaardigheid. Alle eerste jaars studenten slaagden voor het examen.
Beide groepen werd gevraagd op de ervaringen te reflecteren aan de hand van 10 stellingen. En op een schaal van 5, van helemaal niet mee eens tot helemaal mee eens, is gereflecteerd. Elke groep had een eigen formulier met stellingen.
Ik geef kort de conclusies van het onderzoek:
Beide groepen rapporteerden dat ze hebben geprofiteerd van het peer tutoring proces.
De tutees vonden dat het uitvoeren van de vaardigheid goed was ontwikkeld maar dat ze zich nog niet zeker voelden deze vaardigheden op patiënten uit te voeren. Daarvoor willen ze meer oefenen.
De senior tutors vonden dat zij goed voorbereid waren door de professioneel docenten (de training) om als senior tutor te functioneren. De meeste senoir tutors waren gemotiveerd om mede studiegenoten te helpen en om hun eigen onderwijsvaardigheden te verbeteren. Bovendien is het een goede manier om op deze wijze het correct uitvoeren van vaardigheden op te frissen. Het feit dat deze onderwijservaring hun carrière positief kan beïnvloeden was geen sterke motivatie om een peer tutor te zijn. En wat ook als een nadeel werd ervaren door enkele tutors is dat het participeren in dit programma tijd kost wat zij anders in hun eigen studie konden steken.
Samenvattend vind ik het volgende interessant voor de situatie waarin ik werkzaam ben als innovator-onderzoeker.
Op de eerste plaats denk ik dat peer tutoring bij het aanleren van vaardigheden kan plaatsvinden in de setting waar ik werkzaam ben. Ik zie daar vooral een meerwaarde (en dat lees ik niet in het artikel) in het samenvoegen van de vaardigheid en de realiteit. De senior tutor kan naast het aanleren van de vaardigheid ook aangeven hoe dit concreet in de praktijk werkt. Dus bij het aanleren van bijvoorbeeld bloeddruk meten kan de senior tutor vertellen over hoe haar of hem dit is vergaan in de praktijk.
In het artikel wordt aangegeven dat de tutees zich nog niet klaar voelde de vaardigheid in de praktijk uit te voeren. Wellicht heeft dat hier mee te maken. Als de senior tutor in het artikel alleen de vaardigheid heeft aangeleerd zonder de transfer met de praktijk te maken, dan snap ik het wel dat de tutees zich nog niet bekwaam voelden. Een gemiste kans, maar dit is een aanname, dit is niet onderzocht. Op de tweede plaats vind ik het uitvoeren van de training voor de senior tutors een goed gegeven. Op het moment dat alle senior tutors op dezelfde wijze de vaardigheid aanleren en feedback geven weet de professioneel docent, die het proces bewaakt, dat het aanleren op een verantwoorde wijze gebeurd. En zoals in het artikel staat leidt dit tot minder frustraties bij de senior tutors.
Op de laatste plaats spreekt mij de uitspraak; to teach is to learn twice aan, omdat senior tutors door het uitvoeren van peer tutoring geconfronteerd worden met het up to date houden van de eigen kennis.
Ter afsluiting, het beschreven onderzoek heeft mij een voorbeeld gegeven in welke onderwijssituatie peer tutoring kan plaatsvinden, het namelijk aanleren van (verpleegtechnische) vaardigheden. Daarnaast vind ik dat het belang van trainen van de senior tutors duidelijk is neergezet, een onderdeel bij peer tutoring waar ik voorheen nog niet over heb nagedacht. De relatie met het inzetten van sociale media (=onderzoeksinnovatie-opdracht) bij deze vorm van peer tutoring kan ik (nog) niet aangeven, dat was ook niet de strekking van dit onderzoek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten