Ik ben een architect

Vrijdag 9 maart een college van Robert-Jan Simons over sociaal leren. Het was een lang college waarin in de 1e helft verschillende theorieën over kennis behandeld zijn waarbij Simons de nadruk blijft leggen op het belang van samen leren, samen tot kennis constructie en waarbij je als innovator de evaluatieve kennisopvatting uitdraagt; dat het gaat om in dialoog tot gedeelde waarheden te komen.
In de 2e helft vertelde Simons over het nieuwsgierige kind of eerlijk gezegd over het afgeleerd-nieuwsgierig-te-zijn kind. Later meer.
Het volgende schema van Rutger van Santen over het verschil tussen ontdekken, uitvinden en ontwerpen is interessant. Simons wil hiermee de verbinding aangeven tussen expliciete kennis en impliciete 'ervarings' kennis.

Voordrachten
Opening Academisch Jaar 2003/2004
Technische Universiteit Eindhoven

Ik heb hiervoor het originele plaatje uit betreffende stuk van van Santen gehaald omdat de triangel van Simons mij in de war bracht (en ook niet helemaal klopte). Het plaatje illustreert hoe van Santen het functioneren van de ingenieur ziet, hij was immers rector magnificus aan de Technische Universiteit in Eindhoven. En zoals Simons het vertelde: De ontdekkingen (bijvoorbeeld een nieuwe theorie) ontstaat uit expliciete kennis (uit theorievorming en onderzoek) en het uitvinden (bijvoorbeeld een nieuwe techniek) is de impliciete ervarings kennis (opgedaan in de praktijk, de empirie), het ontwerp (het tastbare) is de realisatie van die ontdekking of die uitvinding. En van Santen zegt: Een goed ontwerp vereist voorstellings- en integratievermogen. Of te wel imagination en integration.

Helpt imagination leren of toch niet? Ik denk van wel maar om tot het beste resultaat te komen zal elke poot van de triangel een plek moeten hebben in het leren. Dus dan kan imaginair leren niet zonder formeel en informeel leren (beetje kort door de bocht).
Ontwerpen is een activiteit waarbij het verwerven van kennis en het gebruik in elkaars verlengde liggen. Simons geeft aan dat de dialoog met je collega's moet gaan over de verbindingen tussen die poten.
Van Santen vindt dat dit model het beste past bij een architect. En dat klopt ook voor de situatie van de innovator. Ik als innovator ben de architect van een nieuw onderwijs, waarbij ik de verbinding leg tussen dat wat ik met feiten onderbouw, dat wat ik in de praktijk leer en dat wat ik middels voorstelling ontwerp.